Naturalne utrwalacze zapachu - ambra, piżmo, cybet i kastoreum.

fot. Vetiver Aromatics

Ogromna większość substancji zapachowych jakie stosuje się w produkcji perfum  pochodzi ze świata roślinnego - są to głównie olejki eteryczne, pozyskiwane z różnych części roślin (np. kwiatów, liści, korzeni) lub też z balsamów oraz żywic. Oczywiście część substancji zapachowych można też wytworzyć syntetycznie. W wysokiej klasy perfumach stosuje się także naturalne substancje zapachowe pochodzenia zwierzęcego tj. ambra, piżmo, cywet lub kastoreum. W jakim celu są stosowane? Każda z nas kupując perfumy chce, aby ich piękna woń utrzymywała się na skórze jak najdłużej i właśnie w tym celu stosuje się wyżej wymienione składniki.

Utrwalacze zapachu

Różnice między skórą męska a skórą kobiecą. Czy mężczyźni są "gruboskórni"?

Niby skóra mężczyzn i kobiet jest do siebie podobna, a jednak różna. Na pierwszy rzut oka męska skóra wydaje się grubsza i mniej wrażliwa od kobiecej. Nie jest to tylko "wydawanie się", bo przeprowadzone badania wykazują pewne głębsze różnice w fizjologii skóry, z których wynikają nieco inny przebieg procesu starzenia się skóry oraz odporność skóry na czynniki mechaniczne, chemiczne czy fizyczne.

Najbardziej istotne różnice pomiędzy skórą kobiet i mężczyzn:

- różny splot włókien kolagenowych - różne usieciowienie tkanki łącznej skóry właściwej;

- różne wytwarzanie hormonów i ich wpływ na skórę;

- różna zawartość tłuszczu w tkance podskórnej;

- inny przebieg starzenia się skóry;

Olej jojoba - właściwości i zastosowanie w kosmetyce. Olej jojoba kosmetyk dla cery suchej i tłustej.

fot. Ken Bosma

Pomimo nazwy jojoba (Simondsja kalifornijska) nie jest olejem lecz płynnym woskiem. Otrzymywany jest on z nasion krzewu Simmondsia chinensis i Simmondsia californica znajdujących się wewnątrz około 2 centymetrowych owoców. Kiedyś jojoba stosowana była przy chorobach skóry i do leczenia ran, obecnie zaś jest często wykorzystywanym składnikiem kosmetyków do pielęgnacji skóry i włosów. Dzięki dużemu powinowactwu do ludzkich tkanek olej ten świetnie się wchłania, nie pozostawiając tłustego filmu na powierzchni skóry (po zastosowaniu skóra nie świeci się). Cechuje go wręcz niespotykana odporność na jełczenie - można więc przechowywać go bezpiecznie w stanie niezmienionym przez wiele wiele lat. Olej jojoba zachowuje stabilność nawet w bardzo wysokich (wręcz ekstremalnych) temperaturach (300 C). Jojobę najlepiej przechowywać w temperaturze pokojowej, bez dostępu światła i powietrza (najlepiej w butelce z ciemnego np. bursztynowego szkła). Posiada zbliżone właściwości do oleju z wieloryba.

Olej jojoba - skład

Podstawowymi składnikami oleju jojoba są nasycone i nienasycone alkohole oraz nasycone i nienasycone kwasy tłuszczowe. Wśród głównych składników można wyróżnić:

Glinki kosmetyczne: kaolin (glinka kaolinowa) i bentonit.

fot. Mislav Marohnić

Glinka

Glinki są częstym i pożądanym przez klientki składnikiem maseczek kosmetycznych. Glinka zawiera makroelementy  (krzem magnez, wapń, glin, żelazo, fosfor) oraz mikroelementy (selen, cynk, miedź, molibden). Maseczki z ich zawartością cieszą się dużą popularnością, można je stosować zarówno na twarz jak i na ciało. W zależności od rodzaju cery stosuje się glinkę białą (kaolin) lub glinki: czerwoną, żółtą i zieloną. Wszystkie one mają właściwości oczyszczające skórę, absorpcyjne (wchłaniają zanieczyszczenia i substancje toksyczne), bakteriobójcze, zabliźniające (gojące), stymulujące funkcje obronne organizmu (skóry), a ponadto skutecznie uzupełniają niedobory minerałów występujące w strukturach skóry (właściwości remineralizujące). Po zastosowaniu maseczek z glinką skóra jest gładka, świeża i aksamitna w dotyku. Natomiast bentonit ze względu na swoje właściwości żelujące często stanowi bazę maseczek kosmetycznych.

Kaolin (glinka kaolinowa, biała)

Kaolin - inne popularne nazwy: glinka biała, porcelanowa, kaolinit, bolus alba. Glinka kaolinowa zawiera m.in krzem, wapń, magnez, żelazo, potas i sód. Zawiera duże ilości glinu (około 38%) dzięki czemu cechuje się dość łagodnym działaniem. Oczyszczona glinka kaolinowa jest biała, nierozpuszczalna w wodzie, tłuszczach ani w alkoholu. Wysoko rozdrobniona glinka dobrze wiąże wodę, tworzy z nią roztwory koloidowe. W zależności od tego w jakiej ilości woda występuje w mieszaninie kaolin może być plastyczny, mazisty, aż wreszcie może tworzyć pienistą zawiesinę. Kaolin łatwo się barwi i ma dobrą przyczepność do skóry. W maseczkach kosmetycznych najczęściej stosowany jest uwodniony krzemian glinu.

Kaolin (glinka biała) - właściwości

Apiterapia - leczenie miodem i nie tylko.

Apiterapia jest jedną z najstarszych naturalnych metod leczniczych i kosmetycznych. Znana jest od kilku tysięcy lat. Apiterapia to głównie leczenie przy pomocy miodu i innych produktów pszczelarskich (m.in. mleczko pszczele, pyłek kwiatowy, propolis). Stosowanie produktów pszczelarskich daje bardzo wiele korzyści, jednak przed zastosowaniem należy wykluczyć alergię na tego typu produkty (czasami zdarza się, że np. pyłki kwiatowe czy propolis podane doustnie u danej osoby są tolerowane, natomiast zastosowanie kosmetyków z ich zawartością uczula).

Pszczoła miodna

Nie sposób pisać o apiterapii bez kilku informacji na temat pszczoły miodnej, która tak naprawdę dostarcza nam (produkuje) produktów stosowanych w leczeniu i kosmetyce. Na początek kilka ciekawostek:

- pszczoły zbierają pyłek kwiatowy i nektar, które są ich pożywieniem, w ten sposób zapylając rośliny owadopylne, zbieranie nektaru odbywa się najczęściej w godzinach od 10 do 13 oraz około godziny 15 ej;

- po odwiedzeniu kwiatów przez pszczołę na jej owłosieniu bywa od kilku do kilkudziesięciu tysięcy pyłków, a dwa odnóża zawierają od 3 do 4 mln ziaren pyłku - w ciągu jednego dnia pszczoła zbiera od 100 do 400 g pyłku;

- główne produkty pszczół miodnych to m.in miód i wosk (miód jest gromadzony w plastrach zbudowanych z sześciokątnych woskowych komórek). Wosk jest materiałem budulcowym, natomiast miód jest gromadzony przez pszczoły, aby mogły przetrwać okres braku żywności;

Tonik - niedoceniany kosmetyk o którym często zapominamy.

Tonik

fot.mahmoud99725

W codziennej pielęgnacji twarzy tonik stosuje się najczęściej po oczyszczeniu skóry (preparatem do demakijażu), a przed nałożeniem odpowiedniego kremu. Jednak duża część kobiet pomija ten etap tzn. po wykonaniu demakijażu od razu nakłada krem. A to błąd, bo tonik nie tylko odświeżają skórę, ale także pomagają w utrzymaniu jej prawidłowego pH.  Dlatego dziś trochę informacji na temat toniku - jak działa, jaki ma skład i kiedy się go stosuje.

Tonik - czym jest?

Tonik jest najczęściej roztworem wodnymi lub wodno- alkoholowym. Głównym składnikiem toników jest woda destylowana (demineralizowana), która ma za zadanie usuwać rozpuszczalne w wodzie resztki  (pozostałości) potu i brudu. W celu poprawienia działania oczyszczającego często do toników dodaje się niewielką ilość roztworów środków powierzchniowo czynnych. Alkohol w składzie toniku wspomaga oczyszczanie tzn. rozpuszcza tłuszcz skórny, pozostałości kremów czy makijażu.

Śmiech to zdrowie. Dlaczego warto się śmiać?

Może być przejawem radości lub niekontrolowanym przejawem strachu, może też być stosowny lub całkowicie nie na miejscu, zazwyczaj bywa prawdziwy ale może też być sztuczny. O czym mowa? Chodzi oczywiście o śmiech.
Śmiech towarzyszy nam od zawsze - jest wyrazem naszych emocji, powstaje w naszym mózgu całkowicie spontanicznie, jest więc niezależny od naszej woli.
Spontaniczny uśmiech skraca dystans między ludźmi, śmiech jest też najlepszym lekarstwem. Dlatego nie czekaj, odważ się i zacznij się śmiać - naprawdę warto.

Dlaczego się śmiejemy?

Według Zygmunta Freuda śmiech pełni rolę "wentylu bezpieczeństwa". Jest to rodzaj rozładowania napięcia powstałego w efekcie zarówno pozytywnych jak i negatywnych zdarzeń.

Uśmiech. Magia uśmiechu.

"Uśmiech jest jak słońce, które spędza chłód z ludzkich twarzy" Victor Marie Hugo.
Nie przypadkiem dawniej babcie uczyły wnuczęta aby "się uśmiechały", "rozchmurzyły"- najwidoczniej intuicyjnie przeczuwały, że uśmiech wywołuje pozytywne reakcje u innych ludzi. Uśmiech jest wspólnym wyrazem emocji dla ludzi wszystkich kultur, pokazuje nasze szczęście czy rozbawienie. Niestety obecnie uśmiech staje się towarem luksusowym, a wręcz deficytowym. Uśmiechamy się coraz mniej, szczególnie do przypadkowych osób. Może dlatego jeśli zostaniemy obdarzeni uśmiechem to bardziej to doceniamy. Nie pozwólmy jednak, aby uśmiech stał się niemodny, bo przecież jest to miły, przyjemny, a zarazem prosty gest, który może uczynić świat bardziej przyjaznym, milszym. Dla nas to tylko uśmiech, który nic nie kosztuje, dla kogoś jeden uśmiech może sprawić, że dzień stanie się lepszy, piękniejszy. Więc nie czekaj - uśmiechnij się!!!

Trochę historii...

Jak opóźnić powstawanie zmarszczek? Co robić aby zmarszczki się nie pogłębiały?

fot. mahmoud 99725

Zmarszczki są zmorą każdej kobiety. Pewnie nie jedna z Was zadaje sobie pytanie: Czy jest jakaś metoda, która pozwala uniknąć zmarszczek? Odpowiedź jest jedna: nie ma takiej metody. Zmarszczki wcześniej czy później (lepiej później) się pojawią, ponieważ jest to nierozerwalnie związane z procesami starzenia jakie zachodzą w naszym organizmie. Trudno jest walczyć ze zmarszczkami, które już są (już się pojawiły), dlatego warto korzystać ze skutecznych sposobów, które pozwalają znacznie opóźnić ich powstanie.

Przyczyny powstawania zmarszczek:

- zwiotczenie skóry i mięśni spowodowane wiekiem i postępującym procesem starzenia się organizmu;

Zmarszczki. Rodzaje zmarszczek

Zmarszczki. To właśnie one często spędzają nam sen z powiek. Rzekomo nic tak nie przeszkadza kobietom na twarzy jak zmarszczki. Jeśli tak jest to warto odpowiedzieć sobie na pytania: co to są zmarszczki? Jak powstają? Jakie są ich rodzaje?

Pierwsze zmarszczki pojawiają się miedzy 25 a 30 rokiem życia (wydaję się to trochę niesprawiedliwe - dopiero co pozbyliśmy się trądzika i problemów z przetłuszczająca się cerą, a już zaczynają nas atakować... zmarszczki) i zazwyczaj są to zmarszczki mimiczne (rezultat mimiki - często powtarzanych grymasów) czyli tzw. kurze łapki, zmarszczki na czole oraz linia nosowo - wargowa. Do zmarszczek mimicznych jeszcze wrócę, a teraz trochę informacji ogólnych o zmarszczkach.

Zmarszczki - czym właściwie są?

Zmarszczki są odbiciem i uzewnętrznieniem procesów starzenia się organizmu.

Zmarszczki są obrazem naszych przeżyć psychicznych (pozytywnych i negatywnych emocji), powstają jako wynik powtarzających się ruchów mięśni mimicznych twarzy.

Zmarszczki są to podłużne (linijne) zagniecenia na skórze, które pojawiają się wraz z wiekiem.

Zmarszczki są to swego rodzaju załamania struktury skóry oraz jej wzmocnień, takich jak włókna kolagenowe i elastynowe, które tworzą swego rodzaju szkielet utrzymujący skórę - to dzięki nim skóra jest jędrna i odpowiednio napięta. Wraz z wiekiem włókna kolagenowe rozchodzą się i ubywa ich też w skórze, a kolagen typu I jest zastępowany kolagenem typu III, ponadto elastyna ulega degradacji.

To było kilka odpowiedzi na pytanie czym są zmarszczki. Ja proponuję jeszcze jedną, która najbardziej do mnie przemawia.

Darsonwalizacja

fot. Thomas Wanhoff

Darsonwalizacja jest zabiegiem opartym na działaniu prądem wielkiej częstotliwości. Jest to zabieg wykorzystywany głównie do poprawy ukrwienia skóry i tkanek położonych głębiej oraz jako metoda dezynfekcji skóry (szczególnie przydatny w pielęgnacji cery trądzikowej).
Prądy wysokiej częstotliwości zostały wprowadzone do lecznictwa w 1895 r przez francuskiego fizjologa J. d' Arsonvala.
W darsonwalizacji wykorzystuje się prąd o wysokiej częstotliwości drgań w granicach 300-500 kHz, niskim natężeniu (do 1mA) i wysokim napięciu (do kilkuset tysięcy V) - ma on przebieg w postaci fali gasnącej o krótkim czasie trwania, po którym następuje dłuższa przerwa (około 500 razy).

Darsonwalizacja miejscowa - działanie biologiczne

Działanie to polega na wytwarzaniu ciepła w tkankach w czasie oddziaływania energii elektromagnetycznej na organizm. Ciepło to jest dość słabe i skutkuje niewielkim ogrzaniem tkanek.
Ponadto prądy te działają na układ nerwowy (zakończenia nerwów wegetatywnych), co jest widoczne

Trądzik różowaty - objawy, przyczyny, leczenie.

Trądzik różowaty

Trądzik różowaty jest dość łagodną, ale niestety szpecącą chorobą skóry. Przebieg choroby jest przewlekły z okresami zaostrzeń i remisji. Choroba ta czterokrotnie częściej dotyka kobiet niż mężczyzn. Rosacea nigdy nie występuje u dzieci przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, a dotyka głównie kobiet w średnim wieku (między 30 a 50 rokiem życia) o jasnej karnacji (jasne włosy i oczy) - wyjątkowo może wystąpić wcześniej (około 25 roku życia). Często wstępem do trądzika różowatego jest wzmożona reaktywność naczyniowa skóry. Pierwsze objawy postaci labilnej rumienia powstają około 20 roku życia, natomiast pierwsze zmiany naczyniowe najczęściej zaczynają być widoczne około 30 roku życia. Stan ten określa się jako prerosacea.

Trądzik różowaty występuje w następstwie zaburzeń naczynioruchowych na twarzy (bardzo rzadko dotyczy owłosionej skóry głowy, okolicy za uszami, szyi, czy dekoltu), a podłożem na którym się rozwija na ogół jest skóra łojotokowa. Nasilenie łojotoku jest uzależnione od tego jaki rodzaj cery posiada osoba dotknięta chorobą (bardzo znaczne nasienie łojotoku gdy występuje na podłożu cery tłustej, a rzadko minimalne nasilenie - gdy podłożem jest cera sucha). Na początku pojawia się napadowe zaczerwienienie pod wpływem emocji, zmian temperatury, pikantnych posiłków i po spożyciu alkoholu.

Trądzik różowaty - przyczyny

Niestety jak dotąd przyczyna nie została jednoznacznie ustalona. Można jedynie wymienić czynniki usposabiające do jego wystąpienia:
- predyspozycje genetyczne;
- zaburzenia endokrynologiczne (hormonalne) szczególnie gruczołów płciowych - nie występuje przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, zaostrzenie choroby obserwuje się w czasie trwania miesiączki i podczas menopauzy;
- alergie;
- nadciśnienie tętnicze;
- za jedną z możliwych przyczyn uważa się zaburzenia naczynioruchowe (objaw łatwego rumienienia się - wrażliwość układu nerwowego na czynniki zewnętrzne tj. promieniowanie UV, stres, wysoka temperatura, niesprzyjające warunki atmosferyczne, pikantne potrawy, alkohol, nieodpowiednie kosmetyki);

Budowa i funkcje gruczołów łojowych

Gruczoły łojowe występują na całej powierzchni naszego ciała poza wewnętrznymi stronami dłoni i palcach rąk oraz podeszwami stóp. Ich wielkość i ilość jest uzależniona od lokalizacji (miejsca na ciele), szczególnie dużo jest ich w miejscach określanych jako strefa T na twarzy (czoło, nos, broda) oraz na przedniej i tylnej rynnie tułowia, a także w pobliżu narządów płciowych i wokół kanału usznego, średnio jest to od 400 do 900 gruczołów na cm2 skóry. Zarówno nadczynność jak i niedoczynność tego typu gruczołów powoduje różne problemy skórne (niedoczynność - skóra jest sucha, bardziej podatna na powstawanie zmarszczek, nadczynność - powoduje łojotok). Oczywiście zastosowanie odpowiednich preparatów w obu przypadkach może przynieść znaczną poprawę.

Gruczoły łojowe

Większość gruczołów łojowych występuje jako gruczoły towarzyszące mieszkom włosowym, są także i takie które istnieją niezależnie od mieszków włosowych (głównie na granicy skóry i błon

Cellulit. Jak pozbyć się cellulitu?

Cellulit (lipodystrofia), czyli obrzękowo - włókniste zwyrodnienie tkanki łącznej jest zmorą większości kobiet XXI wieku. Statystyki pokazują, że cellulit dotyka około 80, a nawet 90% kobiet w pewnym momencie ich życia. Mimo, iż nie jest chorobą to jest to problem niezwykle ważny, gdyż często jest powodem kompleksów czy niskiej samooceny. Większość z nas znakomicie wie jak wygląda cellulit i jak go rozpoznać - natomiast problemem stanowi znalezienie skutecznego rozwiązania i odpowiedzi na pytanie: Jak pozbyć się cellulitu?

Cellulit

Celulit objawia się pofałdowaniem skóry i pojawieniem się w tkance podskórnej nieregularnych zgrubień i guzków, które czasami dają dolegliwości bólowe. W przypadłości tej w tkance podskórnej dochodzi do zaburzenia (zachwiania) proporcji pomiędzy tkanką łączną, a tkanką tłuszczową. W przypadku cellulitu obserwuje się nadmierne odkładanie wody, produktów metabolizmu, a przede wszystkim tkanki tłuszczowej, która rozkłada się nierównomiernie, a skóra w miejscu jej nagromadzenia staje się gąbczasta, o nierównomiernych zgrubieniach i guzkach, przypominająca powierzchnię pomarańczy (stąd określenie "skórka pomarańczowa"). Podczas przemieszczania się i rozrostu adipocytów obserwuje się  uszkodzenie i odkształcenie włókien kolagenowych i elastyny (skóra traci przez to swą elastyczność i jędrność), a także powstawanie obrzęków (obrzęki powstają na skutek ucisku adipocytów na naczynia krwionośne i limfatyczne, co zaburza krążenie krwi i limfy).

Cellulit dotyka głównie kobiety, u mężczyzn zaś pojawia się bardzo bardzo rzadko. Można powiedzieć, że w środowisku kobiet jest dość sprawiedliwy, bo pojawia się nie tylko u kobiet z nadwagą czy otyłością, ale równie często u kobiet szczupłych, a wręcz wysportowanych.

Dlaczego cellulit występuje głównie u kobiet?